Κατηγορίες
Uncategorized

Ούτε Λατινικά,ούτε Κοινωνιολογία. Ελευθεριακή Παιδεία!

Ας το δηλώσω ευθύς αμέσως. Το γεγονός του διλήμματος είναι προβληματικό.

Η συζήτηση είναι πολιτική.

Σε περίπτωση που κάποι@ ενδιαφέρεται μόνο για το να επιλέξει ανάμεσα στα δύο τότε δε χρειάζεται να συνεχίσει την ανάγνωση.Σε αντίθετη περίπτωση,πριν απαντήσει κάποι@, οφείλει να προβληματιστεί και να απαντήσει στο τι Σχολείο και Πανεπιστήμιο θέλει. Και ακόμη νωρίτερα,τι Κοινωνία θέλει.

Δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση αλλά και η επιλογή ξεκινά και περιορίζεται στο δίλημμα δύο μαθημάτων. Είναι δεδομένο ότι,ήδη, υπάρχει μια κεντρική κυβέρνηση που αποφασίζει χωρίς να ερωτηθούν,πρώτα,οι μαθητ@, δευτερευόντως η εκπαιδευτική κοινότητα, οι γονείς και γενικά οι πολίτες.
Αυτό,στη κοινωνία της ‘επιστημοσύνης’ και της ‘δημοκρατίας’ σημαίνει ότι θα αποφασίσουν κάποιοι ”ειδικοί” χωρίς τη γνώμη της κοινωνίας και των ατόμων που περνούν απο το σχολείο,επικαλούμενοι ‘επιστημονικά δεδομένα’ σε ένα πολιτικό ζήτημα.  Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δε μας ξενίζει αρκετά.

Αυτό που έχουμε μάθει για την Επιστήμη είναι bullet points τύπου ‘ορθολογισμός’  (και,δη,οικονομικός) , μέθοδος (και,δη,αναμφισβήτητη και αιώνια), αντικειμενικότητα (lol) και χρησιμότητα. Το πολιτικό ζήτημα δεν είναι ζήτημα μαθηματικών ή επιστήμης αν και,προφανώς,εμπλέκονται και ζητήματα μεθόδου,γνώσης,μετρησιμότητας κ.α. Η πολιτική αφορά στη ζωή σε κοινωνία και η επιστήμη όχι μόνο δεν αρκεί για να εξαντλήσει το ζήτημα αλλά δε θα έπρεπε κιόλας. Προσωπικά, δε θα ήθελα καθόλου να ζω σε μια κοινωνία που έχει χώρο μόνο το ορθολογικό, το ποσοτικοποιήσιμο-μετρήσιμο, και οι άλλες παράμετροι των ‘θετικών’,’κοινωνικών επιστημών’ κλπ. Μια τόσο απάνθρωπη κοινωνία μόνο ο Αύγουστος Κοντ,ο ‘ιδρυτής’ της κοινωνιολογίας θα έψηνε. (έτσι,γιατί, η κοινωνιολογία κάνει τα παιδιά μας αριστερόχειρες στη Χούντα)

Όχι μόνο δε πρέπει να αρκούμαστε στο δίλημμα Λατινικά ή Κοινωνιολογία αλλά πρέπει να φτύνουμε στα μούτρα κάθε τέτοια προσπάθεια. Βρίσκω πολύ συγκεκριμένους τους λόγους για τους οποίους οι φιλόλογοι και οι κοινωνιολόγοι έχουν εμπλακεί στην εν λόγω συζήτηση-δίλημμα:
1)Για τις θέσεις εργασίας.
2)Εξ’ αιτίας του εκπαιδευτικού συστήματος και της προπαγάνδας του παρόντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος,πέφτοντας στο τρυπάκι της χρησιμότητας-μη χρησιμότητας.
3)Χάριν πνευματικής ασκήσεως,έτσι για το γκλάμορ.

Η χρησιμότητα,που ακούγεται και συχνότερα ως επιχείρημα, είναι απο μόνη της άχρηστη (έλα,το βλεπες απο μακρυά ότι ‘ρχόταν.) Που,ο.κ.,δε λέω,ντάξ, δεν είναι ακριβώς άχρηστη αλλά δε με παίρνει να το εξαντλήσω εδώ γιατί έχω και να γράψω διπλωματική σε τμήμα κοινωνιολογίας. Προσωπικά, με προβληματίζει η χρησιμότητα. Χρησιμότητα στον καπιταλισμό ισούται με αγορά. Δεν είσαι χρήσιμ@ θα πεί δε χρειάζεσαι στην αγορά που θα πεί περιορισμός κονδυλίων στα αντίστοιχα τμήματα,,μείωση κοινωνικού κύρους,λίγες θέσεις εργασίας και,γενικότερα, ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΕ.

Είναι ,λοιπόν,απλά θέμα χρησιμότητας; Έχουμε το σχολείο που θέλουμε και το μόνο που λείπει είναι η κοινωνιολογία στη θέση των λατινικών;  Η όλη δομή και η στοχοθεσία του σχολείου μας βρίσκει σύμφων@; Αν όχι,γιατί ο τζέρτζελος προκλήθηκε τώρα με τη κατάργηση των λατινικών; Και γιατί κάθε κουβέντα για την εκπαιδευτική και κοινωνική αλλαγή βρίσκει ένα τείχος άρνησης,αηδίας και ωχαδελφισμού; Γιατί η πολιτικοκοινωνική απάθεια είναι ένα μεγάλο επίτευγμα του καπιταλισμού που μέσω του σχολείου και όχι μόνο,διδάσκει ευθέως και μη πως το πολιτικό ζήτημα είναι είτε κάτι βρομερό,είτε άχρηστο,είτε θέμα τεχνοκρατών ειδικών είτε έχει μονόδρομο το TINA,είτε,βασικά,λίγο απ’ολα σε μεταβαλλόμενες ποσότητες για να μη βαριέστε,βρε.

Εμείς,γιατί,και απο ποιά θέση, να παίρνουμε θέση στο δίλημμα Λατινικά-Κοινωνιολογία; Ως παγιδευμένοι στα καπιταλιστικά φαντασιακά; Ελπίζω και προτάσσω πως όχι.
Όσον αφορά το συλλογικό, δεν παραβλέπω πως η εύρεση εργασίας στον καπιταλισμό είναι ζήτημα επιβίωσης.Ας προτάσσουμε,λοιπόν,τους αυτοργανωμένους απο τα κατω ,αδιαμεσολάβητους,συλλογικούς αγώνες για την υλική μας επιβίωση χωρίς να γινόμαστε μέρος του κοινωνικού φαντασιακού και των τρόπων πράξης του συστήματος.Ταυτόχρονα,ας προτάσσουμε την ελευθεριακή παιδεία και την ευρύτερη κοινωνική αλλαγή.
Προσωπικά,όχι μόνο αγχώνομαι για το να μη γίνει η κοινωνιολογία κι άλλο ‘χρήσιμή’ στον καπιταλισμό αλλά δε θέλω να κάνουν κι άλλα άτομα κοινωνιολογία στο σχολείο, έτσι,γιατί είμαι ελιτιστής.
Ας μην έχουν κι άλλ@ την ευκαιρία,στο σάπιο σχολείο,να μισήσουν κάτι που μου αρέσει περισσότερο κι απ’τις τηγανητές πατάτες.

Y.Γ. Θα απάνταγα στα ‘επιχειρήματα’ για τη χρησιμότητα των Λατινικών αλλά είπαμε,το νόημα είναι αλλού. Εξ’ άλλου,αν υπάρχει κάτι πιο γελοίο απο τους κοινωνιολόγους που είχαν χεσμένη τη πολιτική,τη κοινωνία και τους αγώνες μέσα και έξω απο το Πανεπιστήμιο και τώρα σκίζουν τα ρούχα τους για τη σημασία της κοινωνιολογίας για την εκπαιδευτική και κοινωνική ζωή, αυτό είναι οι παρόμοιοι φιλόλογοι.

Dum spiro spero et dum spero despero.

Συντάκτης:Anathematismenos